PODSJETIMO SE: OSKAR DAVICO

Mario mi poslao dvije pjesme Oskara Davica. Predivne, kao i sva njegova proza i poezija. Pozelih da ga se prisjetim. Bio je nekada dio obavezne literature u srednjim skolama. A kako i ne bi. Takav pjesnik, pisac, uz to i komunista! Kako da ne bude! Oskar Davico, buntovnik po prirodi, bio je komunista iz uvjerenja da  taj pokret vodi u nesto novo, bolje.. U svakom slucaju, Oskar Davico je prije svega veliki knjizevnik i kao takvog ga se treba sjecati. Zbog toga predlazem da ga se danas  sjetimo.



VOLIM TVOJE RUKE



Volim tvoje ruke za igračke,

to telo koga skoro nema.

Žena je samo u mekoti mačke

što u tvom struku prede i drema.

Kako da nađem reči detinje

da ti objasnim šta ljubav znači,

a da ne ranim to malo zverinje;

usnu na kojoj se mrve kolači.



U SUMRAK



-Reci mi smeh koji ne zna grč

gorčine?

-O, ja sam muk i dubok vrč

tišine.



-Kaži mi noć što bolu zna

broj stuba?

-O, ja sam san koji nema dna

ni ruba.



Oskar Davičo





Evo i nekoliko redatka o njemu iz Vikipedije ( Bez nje se vise ne moze):

'Rođen je 18. januara 1909. godine u Šapcu, u činovničkoj porodici jevrejskog porekla. Osnovnu školu učio je u Šapcu, gimnaziju u Beogradu (Prva muška), gde je maturirao 1926. Studirao je romanistiku u Parizu, na Sorboni (1926-1928) i na Filozofskom fakultetu u Beogradu, gde je i diplomirao (1930). Radio je kao srednjoškolski profesor u Šibeniku, Beogradu i Bihaću. Kao član KPJ, aktivno se uključuje u međuratni politički život. Postaje sekretar Mesnog komiteta KPJ u Bihaću, gde 1932. biva uhapšen i od Suda za zaštitu države osuđen na pet godina zatvora. Kaznu je odslužio u KPD Sremska Mitrovica. Od 1938. do početka rata živi prvo u Beogradu a zatim i u Zagrebu. 1940. biva isključen iz KPJ po odluci Agitpropa (Đilas, Zogović) zbog saradnje u Krležinom "Pečatu" (gde je objavio „Hanu“ i odlomke iz kasnije nestalog romana (1939). Početak Drugog svetskog rata, ga je zatekao u Splitu gde se bavio ilegalnim radom. Biva uhapšen i interniran na ostrvu Korčula, a potom i u Borgo Val di Taro u Italiji (Lombardija). Iz Italije beži 1943, i preko Monte Gorgena stiže do Dalmacije. Stupa u redove Prve proleterske divizije, sa kojom prelazi Bosnu, Crnu Goru, Sandžak, Taru, Durmitor. Odatle je prebačen na Vis, gde je kraće vreme radio u Presbirou. Zatim je sa jedinicom, preko Valjeva, Aranđelovca, stigao u oktobru 1944. do Beograda, gde učestvuje u borbama za oslobođenje grada. Po oslobođenju, uključen je u grupu koja je osnovala TANJUG, a potom prelazi u "Borbu" i "Glas".

Izveštava kao dopisnik sa suđenja u Nirnbergu, a zatim boravi u Grčkoj gde prati Markosove partizane (doživljaje iz Grčke opisaće 1947. u knjizi putopisa "Među Markosovim partizanima"). Posle toga napušta novinarstvo i bavi se isključivo književnošću. Bio je jedan od urednika časopisa "Nova misao" (1953-1954). Godine 1955. jedan je od osnivača i zatim dugogodišnji urednik časopisa "Delo". Početkom osamdesetih godina osniva i uređuje u Sarajevu časopis "Dalje".

Umro je u Beogradu 30. septembra 1989. godine.'